SA AKING BUHAY (Isang Tula)

May mga pagkakataon sa aking buhay

Na halos ayaw ko nang mabuhay.

Mga pagkakataon na gusto ko nang sumuko

Dahil para bagang wala nang pag-asang natitira sa aking puso.

Gustuhin ko mang ilabas yaring aking nararamdaman

Ngunit walang sinuman ang aking maaaring mapagsabihan. 

Pakiramdam ko tuloy ako'y nag-iisa 

Nag-iisa sa madilim at malungkot na aking buhay. 

Walang kaibigan na matakbuhan 

Kaibigang maaaring sandalan. 

Walang ina na makaintindi 

Sa anak na puno ng pighati. 

Walang ama na malapitan 

Kung kailangan ng payo. 

Walang kapatid na mapagkwentuhan 

Ng kung anong nararamdaman ko. 

Ang buhay ko 

Ay isang mundong walang araw 

Araw na nagbibigay ng liwanag. 

Ang buhay ko 

Ay isang puno na walang mga ugat 

Mga ugat na tutulong para ako'y mabuha. 

Ang buhay ko ay para bagang walang saysay 

Buhay na puno ng hinagpis at kalungkutan. 

Kailan ko kaya makakamtan 

Kaligayahan matagal ko nang inaasam-asam? 

Para itong buhay kong puno ng kalungkutan 

Ay biglang magbago at magkaroon ng kulay. 

Sa Diyos ayo'y nananalangin 

Na ako'y Kanyang alalahanin. 

Sa Kanya, akin ay ipinauubaya

Itong buhay kong kaawa-awa.